Asbest. Een gevoeliger onderwerp is in Vlissingen bijna niet denkbaar. Dokter Stumphius, de bedrijfsarts van De Schelde, onderkende als één van de eerste de enorme risico's van asbest voor de gezondheid van werknemers.
Lang voor ik in Vlissingen kwam te wonen had ik al van dokter Stumphius gehoord. Deze bedrijfsarts bij de Schelde ontdekte het verband tussen asbest en longziekten. Sinds die ontdekking is men bij de werf haast allergisch voor asbest en terecht. In 1983 werd de lucratieve order voor de ombouw van de Almirante Grau, de vroegere Zeven Provinciën geweigerd, omdat het schip vol asbest zat.
Ik heb heel wat mensen gekend, die aan asbestose zijn overleden.
Het verwijderen van asbest is sinds 1977 landelijk aan strenge regels gebonden. In latere jaren zijn die regels steeds verder aangescherpt.
Groot was mijn verbazing, toen ik vanmorgen hoorde en las, dat Vlissingen samen met Terneuzen door minister Cramer onder verscherpt toezicht is geplaatst, omdat de controle op de verwijdering van asbest ernstig tekort schiet. Twee jaar geleden was een aantal gemeenten al op de vingers getikt, maar uitgerekend Vlissingen heeft op dit gebied sinds die terechtwijzing geen vooruitgang geboekt.
Als het woord asbest valt moet er toch ergens een belletje gaan rinkelen.
Aan de tik van minister Cramer van twee jaar geleden is geen grote bekendheid gegeven.
Dit college heeft zichzelf een pluim op de hoed gestoken (wel meer dan één, als je het stuk leest, waarin het verantwoording aflegt), maar hier hebben ze dan toch een heel lelijke steek laten vallen.
Ton de Nooij