Vandaag spreek ik niet alleen namens onze fractie, maar ook namens de inwoners die vaak niet gehoord worden. De mensen die elke dag worstelen met armoede, de jongeren die zich afvragen wat de toekomst voor hen in petto heeft, en de mensen die in tijden van nood nergens terecht kunnen.
Laten we vandaag verder kijken dan de uitdagingen van nu. We staan hier om keuzes te maken die niet alleen de huidige problemen van deze dag oplossen, maar de basis leggen voor een betere toekomst voor Vlissingen.
Want laten we eerlijk zijn: echte verandering vraagt om visie, moed en de blik vooruit. Te vaak missen we hier, in deze raad, die lange-termijnvisie. We weten allemaal dat er in de zorg, de woningmarkt en de jeugdzorg grote tekorten zijn. De kosten voor gemeenten stijgen, en de situatie voor onze jongeren is er één van onzekerheid. In Vlissingen moeten wij het beter doen. Wij moeten durven kiezen voor de toekomst.
Als we het hebben over armoede, hebben we het niet alleen over de mensen die nu hulp nodig hebben, maar ook over de generaties na ons die we niet willen zien opgroeien in uitzichtloze situaties. De motie die wij vandaag indienen over de verwijzing voor inwoners die onder de bijstandsnorm vallen, is bedoeld om een tastbare drempel te verlagen. Wij vinden dat hulp altijd binnen handbereik moet zijn, zonder dat mensen zich hoeven bloot te stellen aan de schaamte of het stigma dat vaak met hulpvragen gepaard gaat. Armoede is geen individueel probleem, maar een sociaal vraagstuk dat ons allemaal aangaat. Met deze motie willen we de drempel verlagen, zodat mensen hulp kunnen krijgen zonder steeds hun verhaal te hoeven herhalen. Het wegnemen van deze drempel helpt mensen echt vooruit.
Door nu te kiezen voor toegankelijkheid bouwen we aan een toekomst waarin hulp eerder een vangnet dan een laatste redmiddel is.
We moeten ook luisteren naar de generaties die het straks van ons overnemen. De keuzes die wij hier maken over zorg, huisvesting en werkgelegenheid, gaan niet alleen over vandaag. Toch wordt de stem van jongeren in dit soort beslissingen vaak over het hoofd gezien. Ja, we willen hen meenemen in gesprekken over evenementen, maar het is tijd dat hun mening echt wordt meegenomen in de zaken die ertoe doen.
Jongeren moeten meepraten over hun toekomst, en niet alleen aan tafel komen voor de leuke dingen, maar ook voor de lastige vragen die hun leven gaan bepalen.
Daarnaast moeten we stil staan bij de problemen in de jeugdzorg. Terwijl de problemen toenemen, bezuinigt het kabinet. En wie voelt de gevolgen? Gemeenten zoals Vlissingen, die straks achterblijven met miljoenen aan tekorten.
Ondertussen kunnen wij onze jongeren straks de zorg niet geven die zij verdienen, omdat de middelen er dan simpelweg niet zijn. Wij vragen het college: wat gaan wij hieraan doen? Welke stappen worden gezet om deze tekorten op te vangen en ervoor te zorgen dat wij de jeugd de zorg kunnen blijven bieden die zij verdienen? Want als we nu geen keuzes maken, betalen wij niet alleen de prijs, maar ook de komende generaties.
Onze tweede motie gaat over daklozenopvang. De nood is hoog, en opvangplekken in Zeeland zijn vaak vol. Waarom wachten tot het echt misgaat? Dakloosheid is een trend die landelijk groeit, en wij zien de gevolgen ook in onze regio. Laten we nu, niet later, het gesprek aangaan met elkaar. Want we kunnen beter vooruitdenken en voorbereid zijn, dan noodmaatregelen moeten nemen op het moment dat we eigenlijk al te laat zijn.
Voorzitter, collega’s, deze moties zijn een keuze voor vooruitgang. Zij zijn een statement dat wij niet wachten tot de problemen groter worden, maar dat we als raad de verantwoordelijkheid durven te nemen om echt te bouwen aan een beter Vlissingen. Een gemeente waar hulp toegankelijk is, waar de jeugd gehoord en gesteund wordt, en waar niemand op straat hoeft te slapen. Laten we vandaag samen kiezen voor een gemeente waarin iedereen meetelt, een gemeente waarin wij als raad, een visie hebben die verder reikt dan de problemen van vandaag, maar ook rekening houdt met onze toekomst. Dank u wel.